Fryderyk Chopin. Ciennik osobisty to instalacja dźwiękowa utkana z urywków listów i muzyki Chopina poddanych eksperymentalnej aranżacji. To próba powołania do życia przestrzeni mentalnej, jaka wyłania się z jego dzieła - przestrzeni wabiącej dwugłosem słów, przeczuć i melodii.
W ażurowej altanie rozbrzmiewają przebłyski Chopinowskiego ego, jego wewnętrzne rozedrganie, poczucie emigracyjnego tu i pragnienie polskiego tam. Ciennik rozpina się pomiędzy kompulsywną potrzebą drugiego człowieka i poczuciem osaczenia przez obcych, między nieuchwytnością muzyki i namacalnością rzeczywistości, przekleństwem wyobraźni i twardą realnością. Dlatego tak widoczne stają się tu ślady uświadomionego przemijania lub neurastenicznej apatii, z której wybudzić może jedynie cynizm i młodzieńcze poczucie humoru kompozytora, powracające i znikające w urywkach historii, zdarzeń, wspomnień… W pauzach notorycznie rozrzedzających melancholijne Chopinowskie sfumato.
Ta dwoistość słowami i nutami wdrukowana w życiorys Chopina stanowiła temat idealny do rozwinięcia w formule site-specific installation (instalacji ściśle związanej z miejscem jej realizacji), w konsekwencji czego powstała ścieżka dźwiękowa wpleciona w odgłosy wpleciona w odgłosy środowiska miejskiego ogrodu, odzwierciedlająca alogiczny, przypadkowy i epizodyczny bieg rzeczy. Chopin rozpływał się w otaczającej go rzeczywistości i zatapiał we własnych myślach. Zapominał się, zapadał w sen, poruszając się wewnątrz prywatnego imaginarium dźwięków. A gdy próbował się wyjęzyczyć, jego język nierzadko nie wytrzymywał ciężaru myśli i uciekał w abstrakcję muzyki...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz